ประวัติดอกรำเพย

                                                          ดอกรำเพย                                                          

ดอกรำเพย เป็นไม้พุ่ม  สูง 2-3 เมตร ทรงพุ่มโปร่ง ต้นมียางขาวข้น ยางเป็นพิษ ใบ เดี่ยว เรียวยาว ดอกช่อ ออกดอกเป็นช่อที่ซอกใบปลายกิ่งช่อละ 3-8 ดอก ดอกมีลักษณะเป็นหลอด ปลายกลีบแยกจากกันคล้ายรูประฆัง มีหลายสี เช่น สีขาว เหลือง ส้ม ผล เป็นรูป สี่เหลี่ยม สีเขียว เมื่อแก่จัดเป็นสีดำ เมล็ด มี 1-2 เมล็ด ออกช่วงฤดูฝนถึงฤดูหนาว ออกดอกตลอดปี การขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด และตอนกิ่ง ประโยชน์ เป็นไม้ประดับ ถิ่นกำเนิด จากอเมริกาเขตใต้ ต้น: มีความสูง 2 – 3 เมตร มียางสีขาวเป็นพิษ ใบ: เป็นใบเดี่ยวมีลักษณะใบแคบเรียวยาวคล้ายใบยี่โถ หนาแต่ไม่แข็ง ใบกว้างประมาณ 1 เซนติเมตร ยาวประมาณ 8 – 12 เซนติเมตร ดอก: ดอกออกเป็นช่อ ออกทีละ 3 – 4 ดอกที่ปลายกิ่ง ดอกมีลักษณะเป็นกรวย มีกลีบ 5 กลีบเรียงซ้อนทับกัน โคนดอกเป็นหลอดมีสีอมเขียว มีกลีบเลี้ยง ยาวแหลม 5 กลีบเช่นกัน ดอกมีหลายสี เช่น สีเหลือง ส้ม ขาว เมื่อดอกโรยจะติดผล ผล: มีลักษณะกลม ปลายผลแบนมีรอยหยักเป็น 2 แฉก เมื่อสุกมีสีดำ มีเมล็ดข้างใน 1 – 2 เมล็ด ออกดอกในฤดูฝนถึงฤดูหนาว การดูแล: ขึ้นได้ดีในดินทั่วไป โดยเฉพาะดินปนทราย และชอบแสงแดดจัด การขยายพันธุ์: เพาะเมล็ด และตอนกิ่ง

ลักษณะของดอกรำเพย มีสีเหลืองอร่ามตา ใบมีสีเขียวสดใส แต่ภายในมีพิษมากมายต่อมาเราเรียกดอกไม้
ชนิดนี้ว่า “ดอกรำเพย” เรามาลองดูรายละเอียดทางด้านชีวภาพกันบ้างนะครับ ว่ามันเป็นมาอย่างไรสำหรับดอกรำเพย ”รำเพย”เป็นพืชประเภทใบเลี้ยงคู่ จัดอยู่ในวงศ์ APOCYNACEAE (ไม้ลั่นทม)ชื่อทางพฤกษศาสตร์เรียกว่า Therretia peruvianamy โดยทั่วไปเรียก Yellow Oleander,Be-Still รำเพยเป็นไม้พุ่มขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ลำต้นโปร่ง ใบมีสีเขียวขนาดเล็ก เรียว ยาวคล้ายใบยี่โถแต่ไม่แข็งเท่ามีน้ำยางสีขาวข้นอยู่ตาม ลำต้นและใบซึ่งเค้าว่ากันว่ามีพิษรุนแรงมาก(แต่โดยส่วนตัวผู้เขียนอยู่เทพศิรินทร์ มาปีที่5ยังไม่เคยโดนพิษนี้)รำเพยนั้นมีหลายสีแต่เราจะคุ้นกับกับสีเหลืองมากกว่า ต้นรำเพยถูกค้นพบครั้งแรกที่ประเทศเปรูและเวียนนาภายหลังจึงพบว่ามีกระจายอยู่ทั่วไปตามแถบอเมริกาเขตร้อน